وطن

وطن از سنگ یاقوتت بسازم
بلندنام تا به لاهوتت بسازم

اگر بر من سپارد معماریت را

جهان را محو و مبهوطت  بسازم

وطن را وقتی ما بهتر بسازیم

 که از خود ملت دیگر بسازیم

ز نسج آدمیت جامه دوزیم

بدون رنگ و بو در بر بسازیم

وطن هم گوهر و هم جوهرت برد

کمربند از میان، تاج از سرت برد

تبر دستان چو افتیدند به جنگل

بریدند پی، خشک و ترت برد

وطن تا کی ترا ویران ببینم

به چنگ خیل نامردان ببینم

سر هر کوچه و بازار و شهرت

یتیم و بیوه زن گریان ببینم

منبع: ماه نامه "کاتب"